De kop is eraf!!!!

Nou, de kop is eraf. En voor Jan en Joke begon het gisteren al. Zij zijn gisteren vertrokken uit Bathmen. Afgelopen nacht een bed gehad in Feuchtwangen. En vanmorgen weer fris en fruitig op pad voor de laatste paar honderd kilometer.

Wouter en Bram zijn om een uur of 3 vannacht al vertrokken. Toen Anne en ik om 7 uur goed en wel wakker waren reden zij al bij Würzburg. En in de loop van de ochtend zaten ze al aan een soepje en even later ook nog een schnitzel. Als dat onze schnitzel nou maar niet in gevaar brengt vanavond. Maar waarschijnlijk nemen zij dan wel een groene salade...

Ik ben om half 9 opgepikt door Bert en Rian. Arme Bert!! Hij moest de jas van Bram [“hangt mijn jas nog op de stoel in de keuken?] meenemen en was dus extra zwaar beladen. De sufferd... Bram dan he… Wij worden afgeleverd bij station Duisburg. Daar komen we wel heel erg op tijd aan en moeten we nogal ff wachten. Even een bak koffie en warme chocola. Dan het perron op. Jezus wat is het koud, koude wind, brrrr.

Maar dan, lekker de warme trein in, op zoek naar wagon 12, plaatsen 61 en 64. 2 losse stoelen tegenover elkaar met een tafeltje ertussen. Daar kunnen we mooi een paar uurtjes zitten.

De reis ging goed. Niet eens aan lezen toegekomen. En dan komen er berichtjes en fotos van de mannen. Toch een beetje jaloers, maar ja wij komen hartstikke gerelaxeerd aan. Althans dat hopen we. Dan toch maar, puur voor de foto natuurlijk, ook een pilsje genomen. Ja en een colaatje...

In Ulm moesten we overstappen. Een paar minuten vertraging hadden we. Maar we hoefden alleen maar het perron over te steken. Maar wat een verschil. Dit is een bomvolle trein. Compleet met mevrouwen met heel jonge kinderen die het zoooo saai vinden, dat ze dat ook af en toe laten horen. Goed, in 2 uur naar Oberstdorf geboemeld.

En toen was daar natuurlijk Wouter. Hij stond ons bij de uitgang van het station op te wachten. “Bram sliep nog” en had ie maar laten liggen. Fijn als je zo in een auto kunt stappen en de laatste 10 km een lift krijgt om naar het Kleinwalsertal te rijden. Dat is echt heeeeeeel lekker makkelijk. Er ligt meer sneeuw dan ik had verwacht. Wordt vast mooi morgen op de ski’s…

Bij “thuiskomst” in Landhaus Michl blijkt het huis nog een beetje in kerstsfeer te zijn. Heel veel lampjes verlichten de dakranden en de balkons. Eigenaar Michael wacht ons op want er moeten formaliteiten worden gedaan. Thuis storten we ons meteen aan de tafel van ons appartement “Heuberg”. Joke maakte de eerste dag tot feestdag. En wij doen graag mee En dus kwamen er naast de flesjes bubbels van eigenaar Michael ook nog zoutjes op tafel. De toon is gezet, Joke en de jongens hebben geproost op een leuke week in de sneeuw.
 

Want daar had ik t nog niet over gehad. Maar er ligt sneeuw, het is een witte wereld. En in de dagen ervoor nog thuis had ik niet dat idee in mijn hoofd geplant. Dus dat is al een meevaller, ziet er goed uit.

in de loop van de dag had Joke een halve reservering die ik donderdag had gemaakt afgemaakt. Bij haar telefoontje om na te vragen blijkt dat ze daar niet in de mailbox kijken. Tja, dat kan ook natuurlijk, zullen ze die klandizie niet nodig hebben. En inderdaad was het er ook heel druk. Bij mij kwam een lekkere schnitzel op bord. Ik zag ook rumpsteaks, Cordon “Gordon” Blues voorbij komen en Käsespätzle. In ieder geval was er voldoende. Een paar soepjes vooraf en een paar toetjes na maakten het diner compleet.

Thuis nog even nababbelen en een plannetje gemaakt voor de dag van morgen. Laat de week maar komen!