2018-02-10 De reis en de voorbereidingen voor de week in de sneeuw

Zo, de kop is eraf. Op de avond van de eerste dag schrijf ik dit blog voor diegenen die het leuk vinden onze vakantie te volgen.

Gisteravond zijn we om even voor tien uur in Lobith vertrokken. Na de dikke pakkerds, Wouter noemde het geloof ik klef gedoe... hihi... gingen we op weg. Dit keer had ik s middags al getankt met de auto (slim he Bram!) dus we konden meteen de snelweg "op vliegen"... het was prachtig, droog weer. We konden lekker doorrijden, want we hebben nergens file gehad, echt heel lekker. Bert en ik hebben allebei gereden. Bert zei honderd keer dat ie ff ging pitten... en gelukkig hield hij ook een paar keer woord :). Onderweg 1 keer tanken. Ik ging betalen wat wel lang duurde. Ik had graag willen zien wat zich buiten afspeelde Bert en Bram werden belaagd door de "achterbuurman" of Bert door wilde rijden, dan konden zij ook tanken natuurlijk. Maar ja, Bert had de sleutel van de auto nog niet, dus kon geen kant op. Toen het nogal ff duurde checkte Bert ff waar ik uithing... Eindelijk kwam ik dan naar buiten en meende ik ook nog wel een beetje een stuurse blik van mensen daar waar te nemen. Toen we weer net op weg waren, begreep ik waarom... haha...

​Om 6.40 uur rijden we bij de bakker in Prägraten de parkeerplaats op. In de winkel brandt al licht, in het café gedeelte nog niet. We zien Annette-retteketette van de bakker naar buiten kijken en op een gegeven moment gaat het licht in het cafédeel aan.  We stuiteren er naar binnen en bestellen een lekker drankje, ook in afwachting dat onze kamers bij de Hansenhof klaar zijn. Als de magen een beetje beginnen te rammelen, bestellen we ook een ontbijt. voor de één is dat een donut, de ander neemt een belegd broodje en nummer drie houdt het op zijn old-time-favourite... een Speckbrot.

We besluiten ook al vast vanmorgen de ski's te gaan huren en de boodschappen te doen. Bij Hannes, de skiverhuurder, is het rustig. Mooi gelegenheid om rustig de skis, stokken, helm aangemeten te krijgen. Als we daarmee bezig zijn komt Michie (Michael) binnenlopen. Hij vermoedt dat wij die gasten zijn die een dag of 3 skiles bij hem gaan volgen. Nou, dat klopt, dat heeft Michie goed gezien... We babbelen wat en hij lijkt een toffe peer. Nou maar afwachten, wat wij morgen en de dagen daarna van hem op kunnen steken. Het wordt vast leuk, het begin is in ieder geval heel leuk.​ We spreken af om lessen van 2 uur te nemen, dus een ochtend van 10 tot 12 uur.

Als we om een uur of 10 bij Liesl in de Hansenhof zijn, is mijn kamer al klaar. De kamer van B&B moet nog worden klaargemaakt. De gasten daaruit zijn net goed en wel weg. Ik had rekening gehouden met een kleine, basic 1-persoons kamer. Maar het zal deze week anders zijn. Ik krijg een mooie 2 persoonskamer (voor alleengebruik uiteraard, er komt echt geen Heidi bij). Voor de kenners: het is de kamer boven de keuken op de tweede verdieping op de hoek van het huis (zie de foto's). Uitzicht aan de voorkant naar de Bergerkogel en aan de zijkant ramen die uitkijken op de muziektent en kerk, richting Virgen "talauswerts".

We gaan ff bij mij zitten, ouwehoeren wat en eten wat. Dan gaan we ff het bed in, een uiltje knappen. Zien dat we de car-leg (een jetleg maar dan anders) voorkomen en morgen weer zo fit als een hoentje zijn.

Dan gaan we s middags voor een rondje wandelen, met daarin ook een stopover bij Restaurant Grossvenediger voor het eten. Eerst gaan we met 2 bloemetjes op pad. Ik heb Liesl een bosje tulpen gegeven, een beetje Nederland hier in huis... hihi... En ik heb een bosje tulpen naar de eigenaresse van Ferienhaus Enzian gebracht. Zij zet heel regelmatig leuke fotos op haar Facebook pagina, dus dan iedere keer weer even letterlijk, een actueel beeld van dit leuke dorp in Osttirol. Zij reageert meteen op faceboek met een dankjewel aan de voor haar grote onbekende, waarop ik de démasqué heb aangereikt.

Het rondje wordt trouwens best nog een flinke ronde. Onderweg is er zelfs tijd voor de show van Mesapotami van Danny Christiaan. Die blijkt Bram vrijdag op school te hebben opgevoerd. Apart dat zijn juf met zo'n prehistorisch liedje aan komt zetten. We lopen de weg naar Wallhorn, langs het kapelletje tot vlak voor de afslag naar Hatzer. Van daaraf zien we de Nilljochhütte heel mooi in het zonnetje liggen. We concluderen maar weer dat Pa er ook warmpjes bij zal liggen. Van daaraf pakken we de geteerde weg naar beneden naar de doorgaande weg. Bij het kapelletje net boven de doorgaande weg gaan we binnen en steekt Bram een kaarsje aan. Wat ons betreft is die voor iedereen en alles, maar we noemen ff Oma Scheperkamp, Oma Pannekoek, Pa en Johnny, de broer van José. Buiten op de voordeur staat een formule geschreven. We zijn benieuwd naar de uitkomst van deze formule... Wie van jullie heeft verstand van wiskunde en geeft de juiste oplossing. Onderaan de weg rechtsaf richting dorp en dan komen we langs rest. Grossvenediger, Daar kregen we vroeger bijzondere sinaasappelijsjes en waar ma regelmatig ging bellen met het verre Nederland om te horen hoe veel bonen en aardappels Opa en Oma van het land hadden gehaald. Dat deed op zijn beurt pa verzuchten dat de "jonge beuntjes" bij ons op het land maar stonden te verpieteren... Ach ja, zo is er altijd wat!

Terug bij de Hansenhof hebben we de veestapel bekeken. De dames stonden vredig hun maal te eten en de schapen "van vorig jaar" hebben al weer Bram zijn hart gestolen. Daarna in de stube een bakkie koffie/thee en een glaasje rechtsdraaiende rozebottellimonade voor Bram. Bram zorgde voor een spelletje en we hebben Mens erger je niet gespeeld. Ik moet zeggen José en Willie, jullie versie vind ik leuker hoor! En dat zeg ik niet omdat ik dik heb verloren... hihi... Maar hoe heet dat ook al weer? Kan ik het opzoeken op internet... wordt vervolgd...