2022-08-03 Laatste dag in Prägraten

Vandaag is het onze laatste dag in Prägraten. We waren gisteren vergeten in huis broodjes te bestellen. Dus ben ik naar de winkel gelopen. Daar heb ik de broodjes gehaald die trouwens ook heel lekker waren. Meteen een wandeling eraan vastgeknoopt.

Anne, Rian, Joke en Jan gaan naar Innergschlöss. Dat is een dal dichtbij de Felbertauerntunnel, te bereiken vanaf het Matreier Tauernhaus. Anne laat zich omhoog brengen met een “treintje” en de anderen lopen. Onderweg tasten zij in de buidel en steken zij in de Felsenkappelle twee kaarsjes op voor iedereen die niet meer hier is… en dat zijn er nogal wat. Vanaf dat punt zien zij ook die bult waar de familie Nieuwland het nou al die jaren al over heeft: de Grossvenediger. Hier liefkozend “Ihre Majestät” genoemd, de op 4 na hoogste berg van Oostenrijk.

Harrie maakt een dagtour richting Lienz en wordt gelukkig, nu hij in Lienz zijn traditionele Grillhendl heeft gescoord.

Wouter en ik hebben in Virgen een rondje gelopen. We zijn vanuit het dorp naar de Burgruïne Rabenstein gelopen. Het staat hoog boven het dorp, ooit vast op een handige plek. Al sinds 1703 is het verlaten. Dan is het nog een wonder dat er nog zoveel stenen op elkaar zijn blijven staan na 300 jaar. Ze hebben er nu wel een nieuw dak bovenop gezet, dus willen verder verval wel tegengaan. Terug in het dorp willen we een koffie scoren bij de bakker, maarrrr… die is tussen 12.00 en 15.00 uur gesloten! Maar de dame die in de winkel bezig is, doet wel de deur open en we scoren iets voor thuis.

Bram blijft chillen vandaag. Hij doet even kalm aan met zijn knie. Die protesteert een beetje na de blessure van april die hij had.

Bert maakt een wandeling naar de Stabanthütte. Daar aangekomen blijkt dat het helemaal tote hose is boven: “heute Ruhetag”, dus inclusief geen pauzeconsumptie of snack. Als hij naar beneden komt spreekt hij met Bram af om bij Gries, het Freizeitzentrum onder in het dal bij de rivier ff een drankje te komen doen. Wouter en ik zijn inmiddels ook weer thuis, dus zij krijgen ons op de koop toe erbij: wij gaan ook ff mee. We zitten daar gezellig en er komt ook nog wat te happen op tafel.

Joke heeft ons voor vanavond uitgenodigd te eten bij Islitzer in Hinterbichl. Het laatste avondmaal. Natuurlijk zeggen we daar geen nee tegen. Dus schuiven we met 11 man achterin “de Stube”. Meteen komt het ‘blije gezicht’ van de ober met de kaarten aanzetten. Aan zijn overslaande stem zou je denken dat hij nog in de puberteit zit, maar aan zijn verschijning zie je wel dat hij al meer jaren op de teller heeft. In ieder geval heeft hij zo to zien heeeeeel veel lol in zijn werk. Zó veel in ieder geval, dat het bij Joke en mij heftig op de lachspieren werkt. Als hij aan tafel bedient kijk ik meestal de andere kant op, maar ja soms is het niet te vermijden om iets van hem mee te krijgen.

Na het eten nemen we afscheid van Harrie en consorte. Zij blijven nog een dag of wat hier en hebben nog vakantie.