23-2-2020

Vanmorgen duidde het geluid op het dakraam in de badkamer niet veel goeds. Ik had het nog niet gemerkt, maar het regent dus... Geen Kaiserwetter, maar scheisswetter... kan gebeuren toch!

Eerst maar ns ontbijten en dan zien we verder. Het plan ontstaat om ff te chillen, dan vervolgens naar beneden, naar de hoofdweg te lopen en daar de bus te pakken naar Baad helemaal achter in het dal. Daar dan een bakkie soep of zo te nemen en dan terug te gaan naar hier. Maar het klaart op en wordt droog. Dus zo snel als het plan geboren was, zo snel gooien we het ook weer om. Bert gaat ns even "zijn rust pakken"(niet zijn woorden, maar de mijne). Hij is zwaar verkouden en blijft thuis. Bram en ik gaan wel op pad.

We pakken de spullen uit de auto en lopen naar de piste. "Het is mooi niet zo ver als in Prägraten" en dat is waar: drie keer struikelen. Nou, dan staan we weer op de latten en zetten we koers naar beneden, het avontuur tegemoet. Bij de Talstation van de Parsennbahn moeten we eerst een lift kaartje kopen. We kopen een halvedagskaartje. Bram moet zich persoonlijk bij de juffrouw van de lift melden. Eigenlijk moet hij zich legitimeren, maar we hebben ff niks bij de hand. Maar zijn snuutje is bewijs genoeg. Het leermomentje van vandaag.

In de Parsennbahn kun je in een kabine of zittend op open stoeltjes omhoog.  Het is een gemengde lift: stoeltjes en kabines.  We glijden het eerste baantje naar beneden. Het gaat best weer goed, een jaartje na de laatste keer in St. Jakob in Defreggen. Na een paar rondjes hier op de Parsenn-piste gaan we een uitstapje maken. Op de Bergstation van de Parsennbahn zetten we koers naar het dalstation van de Heubergbahn. Dat is een lange "glijweg", over het algemeen vrij gemakkelijk, maar met een paar smalle, stijle stukjes erin. Bij deze 4 persoons stoeltjeslift zijn we ff niet bij de les. Bram en ik willen samen instappen, na andere mensen. Wij gaan echter tegelijkertijd door het poortje en gaan zitten op de bank die eraan komt. Maar we gaan daar zitten, waar eigenlijk die andere mensen klaarstaan en ons bijna op schoot moeten gaan zitten... De bediening komt het hokje uit en bromt dat we moeten opschieten, want dat hij door wil. Ik stamel nog een paar keer een verontschuldiging en we komen verder "met de schrik vrij". De nederlandse dame geeft nog wat tips voor het uitstappen (waarschijnlijk ook eigen belang), maar we komen er goed uit. Dan zijn we hoger dan het niveau van de Bergstation Parsennbahn, zodat we van de Heubergbahn naar beneden kunnen skiën en daar weer in bekend terrein verder kunnen. Tijdens één van de afdalingen maak ik een foto van Hotel Montana met op de achtergrond de bergwand van de Hohe Ifen. Vorig jaar waren Jan en Eva daar skiën. Dit jaar gaan Joke en Jan daar op vakantie.

We hebben dorst en landen op het terras van het Parsenn-stüble. Dat is vlakbij ons appartement en Bert komt ook op het terras langs. Bert loopt een "rondje" (nou ja, ronde) namelijk naar het dalstation van de Parsennbahn. Hij maakt daar ook een foto van het instappen van Bram en mij. Zie de foto. En als je je afvraagt waar Bram en ik dan zijn op de foto, dan is dat niet helemaal bekend. Of we waren al vertrokken of we moesten nog instappen en staan nog net niet op de foto. Verder zeg ik niks.

Na de pauze skiën we nog een paar rondjes. Om 16.00 uur of zo stappen we van de ski's af.  We gaan naar huis, drinken een bak thee en gaan onder de pomp. Dat is hier ook al een bijzondere belevenis. Bram neemt het bad en merkt, dat hij het bad eigenlijk vanmiddag om 12.00 uur al had moeten aanzetten. Ik wil douchen in het bad onder het schuine dak. Dat betekent als je rechtop wilt staan (en wie wil dat nou niet bij douchen) dat ik met de kop in het dakraam sta te douchen. Met recht een heel bijzondere ervaring in modern douchen.

Bert heeft vanavond Macaroni met "Smac" en kaas gemaakt. Op zoek naar Smac hebben we Leberkäse gevonden. Hij liet zien, dat hij een kookwonder is, dat niet begrijpt dat mensen niet met elektrisch koken overweg kunnen. Hij is ervoor geboren, vindt hij zelf. Of het sprintje dat hij steeds naar een overkokende pan macaroni er standaard bij hoort, weet ik niet. Het zal wel. De leberkäse was een goede Smac-vervanger. Na het eten bakkie koffie, teksten schrijven, lezen, filmpjes kijken. En we zoeken het bed bij tijds op.