2019-11-12 Bye bye, bergen

Vandaag laten we de bergen achter ons. We genieten in het hotel van een lekker ontbijt (meer dan goed voor ons is) én niet te vergeten een Mäuschen van een jaar of 3 die niet haar zin kreeg. Tjonge wat zette Katharina een keel op, zeg. Ze werd de ontbijtzaal uitgebracht, maar het was vast nog drie deuren verder te horen. Toen ze weer rustig was kwam Kaatje weer terug in de eetzaal, maar ze bleef zeuren. Ze had vast zwaar getafeld gisteravond…

We zetten koers naar Reichersbeuern, kilometer of 10 van Bad Tölz. Daar worden opnamen gemaakt van de TV-film “die Gipfelstürmer, das Berginternat”. Dat speelt zich af in een kasteel dat gebruikt wordt als sportinternaat. Grappig hoe groots en mooi het kasteel op TV lijkt. Want wij komen van een koude kermis thuis. De luiken kunnen wel een verfkwast gebruiken, de wanden hebben al lang geen saus meer gezien. Kortom, we hebben het met een korte wandeling wel gezien.

Dan rijden we richting München, zo zoetjes aan weer richting noorden. Afgelopen zomer met Wilma en Henk Wieggers al een beetje aan geproefd toen we erdoor reden. Nu nemen we ons voor om de stad een beetje beter te verkennen. Het idee is dat we daar de stad ingaan vanaf een P+R station. De auto parkeren en dan met OV de stad in. En dat lukt goed. Een dag parkeren voor 1,50 euro en we kopen digitaal een dagkaart op alle OV in München.

Daar reizen we om te beginnen mee naar het Hauptbahnhof. Van daar wandelen we de stad door. We komen langs de Bürgersaal/Bürgerkirche. Tjonge wat een indrukwekkende kerk. Ik weet niet zo goed, hoe dat komt, misschien wel omdat het één grote ruimte is, zonder dragende pilaren en zo, zoals meestal in een kerk. Ook langs de bakstenen Liebfrauenkirche met de 2 mooie torentjes, bekend symbool voor München. Dan maken we een tripje met de U-bahn naar Münchener Freiheit, een plein, bekend van de bekende Duitse band. Het plein is niet veel bijzonders, dat kan ook gebeuren, dus met de U-bahn maar weer terug naar Odeonsplatz. Dat ligt tegen “der Englische Garten” aan. Dat zal s zomers heel leuk zijn, als de tuinen in groei en bloei staan. Wij lopen door de Residenz heen.

Uiteindelijk komen we bij het Hofbräuhaus. Daar moeten we ook even naartoe natuurlijk, ook al verwacht ik van dat soort bekende, drukbezochte plekken in een stad niet zo veel. “In München steht ein Hofbräuhaus… einz, zwei, g’suffa”, een heel bekend bierlied… en waar bier is, daar zijn wij er als de kippen bij natuurlijk! We lopen binnen en er blijkt een bandje te spelen en wat spelen zij? Alsof de duvel ermee speelt: het nummer Böhmischer Traum, een all-day-favourite van Anne. Dat kan toch bijna geen toeval zijn?

Na het bezoek aan het Hofbräuhaus gaan we met de tram naar de Ostbahnhof. En daar stappen we op lijn U5 naar onze P+R parkeergarage. Onderweg besluiten we wat we gaan doen. We rijden richting Augsburg/Stuttgart, althans zo begint de autorit. Ineens denk ik aan een eerder idee om eens in het Altmühltal te gaan kijken. Daar hebben we al eens ergens folders van opgeduikeld en dat in verband met de Altmühl-Radweg. Eens even kijken of het daar leuk is. Ik kan nog net op tijd het stuur omgooien en in plaats van richting Stuttgart te rijden, richting Nürnberg te kiezen. Tien tellen later heeft Anne er een hotel geboekt (dankzij meneer booking.com). Door een donkere wereld rijden we richting Dietfurt an der Altmühl (wie kent het niet?). We zijn benieuwd hoe het loopt of onze lastminute boeking bekend is als we er aan komen. Als we er arriveren, gaat Anne op verkenning. Alles paletti in orde “Gutenabend Frau Bosman” en alles netjes uitgedraaid met een sleutel op tafel. We moeten een ingang aan de zijkant van het hotel hebben. Daar ook de auto parkeren. De heer des huizes ontvangt ons daar en wijst ons de kamer, daarna verdwijnt hij weer. Hij blijkt later ook de bar te doen en kan natuurlijk niet zo lang wegblijven.

We halen de nodige spullen uit de auto en installeren ons op de kamer. En dan gaan we naar het restaurant. Alweer?? Ja, alweer… Dit keer geniet ik van een Feuerpfanne, pikant draadjesvlees met Bratkartoffeln en warme groenten. Anne heeft varkensvlees in een knoflooksaus en met frietjes erbij… De prijzen van dit restaurant zijn eigenlijk ongelooflijk. Het eten van Anne met grote portie frites en een ruime schaal salade was 9,00 euro. Mijn diner was 9,50 euro met een mooie portie gebakken piepers. Kortom voor 28,10 euro hadden we eten, 2 frisjes en 2 latte macchiatos. Voor ons Hollanders in het algemeen en voor ons, prijsvergelijkers in het bijzonder, toch heel belangrijk! Benieuwd hoe het landschap eruit ziet als we morgen uit het raam kijken !