2019-11-10 Schloss Linderhof en Garmisch Partenkirchen

Het was koud vannacht, het heeft gevroren. Maar de zon schijnt meteen al wel alsof die roept, kom op, op de fiets! En braaf als ik ben geef ik daar gehoor aan. We komen meteen na het ontbijt in actie. Ik hijs mij in de mountainbikekleren, compleet met nieuwe bivakmuts, handschoenen en overschoenen. Ik trap richting Graswang en Schloss Linderhof. We zijn daar al wel eens eerder geweest, toen we in Reutte op vakantie waren. Het is ook één van de Königsschlösser van de Beierse König Ludwig, waar ook die bekende Schlösser van waren: Hohen Schwangau en Neu-Schwanstein. Ik volg een route, maar kan de bewegwijzering niet zo goed vinden. Maar ik had op de kaart gekeken en wist dus waar ik zo ongeveer heen moest. En mijn richtinggevoel leidde mij goed. Het was een mooie sintelweg en ik heb er een paar "kaldenderfoto's" geschoten. Ik kon wel merken dat Linderhof een beetje hoger ligt dan Graswang, ik heb zelfs een stukje gelopen. Maar ik fiets dan ook met zuiver mankracht, geen electro-power!! Op een gegeven moment zie ik een toegangspoort van Schloss Linderhof. Dat vind ik bijzonder dat ik het park van het slot gewoon in mag. Ik fiets door en blijf eerst nog een beetje hoog in het park. Dan krijg ik het kasteel in het vizier. Het is niet groot, dat herinner ik me nog van de vorige keer. Ik zet mijn eigen kop nog ff op de foto. En dan op naar de parkeerplaats. Daar is Anne naar toe gereden. Ze heeft daar ook rondgekeken en stond op mij te wachten, lief he? Ik had evt mee kunnen rijden als ik geen zin meer had gehad of het niet meer kon of zo. Maar ik hoefde de bezemwagen niet te pakken, want het fietsen liep op rolletjes. Ondertussen had Everdina (Evi) gebeld maar ons niet te pakken gekregen. Daarom vroeg ze in een app of wij zin hadden om te wandelen. We bellen haar en vertellen dat wij van plan waren om vanmiddag naar Garmisch-Partenkirchen te gaan. Dan nodigt zij ons bij haar thuis uit op de koffie (en natuurlijk Kuchen, joehoe!). Dat gaan we doen, leuk!

Ik fiets weer terug richting Graswang en daar stond de juffrouw van de beeldredactie om een plaatje te schieten van haar grote held op de fiets... haha. Eerdere pogingen waren jammerlijk mislukt of beter gezegd, 1 kwam niet verder dan een schaduw van een persoon die wel op Dick leek. Ik stap weer op en fiets door naar Ettal. Daar staat een joekel van een klooster met allerlei verschillende onderdelen bij. Er is een brouwerij, een school met internaat en een school zonder internaat, een hotel en het is ook nog een "gewone" kerk. Ik kom mooi op het dorp af fietsen, het ligt mooi in het zonnetje. Natuurlijk ff afgestapt en een plaatje geschoten. In Ettal tref ik Anne weer. We steken aan bij een restaurant en ik ben om, zodra ik "Germknödel mit Vanillesosse" op het krijtbord zie staan. Lang leve de koolhydraten!! Het was toch lekker, ik heb er dubbel en dwars van genoten.

Dan voor de laatste keer de fiets op. Dit keer recht-toe-recht-aan richting "huis" in Oberammergau. Thuis al vast wat dingen gedaan voor het inpakken van de spullen. Want morgen gaan wij verkassen. We hebben nog niets gereserveerd, dus we gaan het avontuur aan... Dan rijden we naar Garmisch-Partenkirchen en staan we bij Everdina voor de deur. We moeten er zelf wel om lachen, want er staan 4 vreemde namen en dan realiseren wij ons, dat we helemaal niet weten wat haar achternaam is. Zij is waarschijnlijk getrouwd (geweest) maar zal zeker geen Schertler meer heten. Tja, nood breekt wet, we bellen haar op en zeggen dat we voor de deur staan, maar niet weten op welke bel we moeten drukken. Ze lacht en komt naar de deur. Ze ontvangt ons hartelijk en we kijken rond. Trots laat Everdina de kachel in haar woonkamer zien: een echte Nederlandse Etna, uit het huis van haar moeder. En aan de wand hangt het naambordje van haar Opa en Oma: G. Pannekoek. Dan schuiven we in het appartement aan tafel in de woonkeuken. Ze heeft lekkere Kuchen in huis gehaald en we zitten gezellig. Dan gaan we aan de wandel door de stad. Een stukje over de Martinimarkt in het voetgangersgebied (vanwege 11/11 Sint Maarten). En ze neemt ons mee door de oudste straat van Garmisch. Daar staan echt mooie panden. Via een weide komen we in haar woonwijk terecht en uiteindelijk bij haar thuis weer. We schuiven nog even aan de tafel (en krijgen....) En dan breken we op. Misschien zien we Everdina morgen ook nog bij haar moeder, maar dat is nog niet zeker. Dat wachten we dan maar af. Met haar moeder heeft ze afgesproken dat zij zelf vertelt wat ik graag wil weten... dus toch tot morgen wachten....

Thuis in Oberammergau gaat dan het inpakken verder en ik flans eten in elkaar van zo ongeveer alles wat er nog in de koelkast ligt. En ook dat smaakt prima! En dan is het tijd voor het verhaal schrijven en om 20.15 zetten we voor het eerst hier de TV aan voor een zoetsappige film met altijd een goede afloop... haha... En dan nog 1 nachtje slapen en gaan we nog een keer bij Evi op bezoek en zijn we nieuwsgierig wat zij te vertellen heeft...