2019-11-07 Topprestatie: trots !!

Dit is het tweede verhaal van een nieuwe serie over onze vakantie in Bayern. Van de eerste hebben jullie geloof ik geen melding gehad. Als het goed is, krijgen jullie die van dit 2e verhaal wel...

Het verhaal van vandaag speelt zich af in Garmisch-Partenkirchen, om precies te zijn boven de Skischans daar, ja van het Nieuwjaars-schansspringen in het 4-schansen-toernooi. Na een lekkere nachtrust en een koude nacht was het eerst krabben geblazen vanmorgen vroeg. Het ijs zat weliswaar niet zo heel vast, maar toch... Het begint hier een beetje te winteren. Zaterdag komt er geloof ik een beetje sneeuw hier. Dan zakt de sneeuwgrens naar 700 meter en daar zitten wij boven.

Het is een beetje puzzelen, want de liften gaan in november in revisie voor het winterseizoen dat de 2e week van december weer begint. Die revisie duurt wel een paar weken. Maar een paar liften zijn er een weekje langer open tot en met komende zondag. Zo ook de Eckbauerbahn in GaPa. Die hebben we dus genomen omhoog. We keken recht in de arena van het naastgelegen SkiSpringArena. De bergstation is dan 1230 meter of zo (lager nog dan bijv. Prägraten... haha). Vanaf de Bergstation hebben we naar beneden gelopen. Eerst richting  Berggasthof Eckbauer op weg naar een latte. Maar helaas, het komt meer voor in deze tijd van het jaar. De Eckbauer macht Urlaub, dus geen latte. Wel een tableau waar de horizon op staat met de namen van de bergen vermeld. En ja hoor, daar is-tie, de hoogste berg van Duitsland, de Zugspitze. Het pad verder naar beneden gevolgd met best grote traptreden te maken, een hele uitdaging voor klim- en daalgeit Anna. Maar daar deinst ze niet voor terug... Onderweg mooie taferelen, omdat de zon heel mooi het bos inschijnt. Net voor het volgende rustpunt, de Kaiserschmarrnalm, loop ik even op en neer naar de "Eisernen Brücke". Van daar af kijk je heel steil naar beneden, naar de rivier de Partnach. We komen bij de Kaiserschmarrnalm, tja en nu we er toch zijn... pakken we onze hoofdmaaltijd hier. We bestellen een grote Kaiserschmarrn met 2 vorken en happen maar... Maar niet om het 1 of ander... de Kaiserschmarrn van Frau Kröll senior in Prägraten was luchtiger, wat dat betreft lekkerder. Al was deze versie met amandelen erdoor qua smaak ook heel lekker.

Daarna kwam etappe 2 van vandaag. Verder afdalen naar beneden want we gaan via de zgn Partnachklamm verder terug naar beneden. Het blijkt weer een stuk met heel veel traptreden te zijn, niet de favoriete afdaling van de daalgeit Anna. Maar dan, de narigheid wordt toch nog beloond in de klamm langs de rivier de Partnach. Het water heeft zich in 100-duizenden jaren een kloof geboord door het gesteente. Aan weerskanten gaan de rotsen recht omhoog. Er is een looppad, cq deels looptunnel door de rotsen gemaakt. Het is imposant te zien hoe het water zich door de klamm boort. Af en toe komen er watervallen langs de wand op klateren. Er is veel te zien tijdens deze bijzondere wandeling. Maar gelukkig lopen we alleen nog maar naar beneden. We hebben het rondje zo heel mooi uitgezocht, het stijgen met de lift en hoofdzakelijk alleen maar af te dalen. Kleine stukjes daargelaten, waar het soms wel even omhoog ging. Maar het was een super mooi, maar heftig rondje. Aan het einde van de klamm, hebben we nog even lekker gezeten. Voor Anne een latte en ik JAWEL, ik heb me een Spezi gepermitteerd en die was lekkerrrr.

Het laatste stuk is niet steil, maar nogal lang... haha... Best een uitdaging als je al zo'n stuk afgedaald bent. Maar ook die uitdaging ging Anne aan en breide ze tot een goed eind. De skispringarena en de Talstation van de Eckbauerbahn waar de auto stond, kwamen weer in beeld. En rond is het rondje. Wat een superleuke dag met een mooi zonnetje! Niet heel warm, maar wel aangenaam. Wij tekenen ervoor!