2019-08-03 Abreise

Vanmorgen om 5.15u ging de wekker bij ons. Wij hebben om 6u afgesproken bij Wilma en Henk. In zo veel mogelijk stilte zetten we een bakkie thee, pakken we de laatste spullen in, ff douchen en wegwezen. Op naar Wilma, Henk en Ma. Zij is ook al wakker. Henk brengt hun tassen naar beneden, zodat Anne de auto kan inpakken. Ik doe nog een afwasje. Beter dat ik niet bij het inpakken van de auto rondhuppel. Beter voor iedereen. Tegen half zeven vertrekken wij. Ma gaat met Harrie mee. Zij gaan lekker ontbijten bij Magdalena, hun gastvrouw.

Bert en Rian zijn in Ingolstadt ook al weer op de been. Zij ontbijten om 7.30u en gaan daarna op pad.

De hele dag door vliegen berichtjes in de familie-app in de rondte. Wie is waar? Hoe ver nog?

Bij Jochberg, net voor Kitzbühel kopen we lunchbroodjes en maken we een sanitaire stop bij de openbare WC's naast het gemeentehuis tegenover de Raiffeisenbank. Tip voor een volgende keer... 

Als we bij München rijden, belt Liesl op, onze gastvrouw. Zij heeft de E reader van Anne gevonden. Ze vraagt of er nog iemand in Prägraten is, maar dat is niet zo, want Harrie had ook al gemeld, dat zij onderweg waren. Ze belooft de E reader op te sturen in envelop met binnenkant van bubbelplastic. Ophalen is wel een beetje ver. Wij pauzeren een paar keer goed lang. Eten een keer ons broodje. Staat er ook een stel geparkeerd. Zij hadden ook gekookte eieren en daar stonden we over te geinen. Zij wilde ze wel verkopen en zo kwam het dat ik de schinkenspeck aanbood. Maar de handel bleef alleen bij een beetje zout, want dát hadden wij niet bij de hand. Dus biedt ze het aan. Voor nop en met een gulle lach...

Om 16.30 fotografeert het eerste deel van het convooi weer het bord Laag-Soeren. Bert en Bram hebben het laatste stuk weer in de Burton gereden "op poleposition" zoals Wouter het noemde. "Net als Max Verstappen".

Natuurlijk blik je ook terug als je weer naar huis rijdt. We hebben alle 4 een bijzondere verjaardag gevierd. Voor Wilma en Henk de eerste verjaardag van Bert, nota bene. Andere jaren zorgt hij altijd wel dattie geen rondje hoeft te geven. Wilma is terecht trots op haar wandeling naar de Nilljochhütte, begeleid door coach Harrie... Maar kortom, deze 50e verjaardag heeft ie wel uitgepakt! En Ma was er bij!  Maar Wilma en Henk vinden het vooral ook leuk dat ze nu mee kunnen praten over Prägraten. Want dat komt in huize Nieuwland natuurlijk nog wel eens ter sprake. En nu weten ze hoe het eruitziet daar en wat er (wel of niet meer) loos is daar.

Wij rijden München, Nürnberg, Bamberg, Schweinfurt, Kassel, Dortmund naar huis. Hier druk, daar file, links om, rechts af... Maar je kunt maar het beste "meedeinen met het verkeersgetij". Bekt lekker he, maar is plaggiaat uit een artikel over Zwarte Zaterdag.

Om 18.30uur zijn Wilma en Henk weer thuis. Wij een half uurtje later. En niet veel later meldt Harrie ook dat ze weer op honk zijn. Zij snacken nog patat met een kroketje! Iedereen weer veilig thuis met een koffer vol herinneringen.

Nicht Joke en Jan Favié hebben het blog ook op de voet gevolgd en appten ons: "Wat hebben jullie er met elkaar een bijzondere week van gemaakt. Voor iedereen heel waardevol!" En dat zijn ware woorden. We kijken hier met veel plezier op terug en hebben getankt voor een moeilijke tijd die er ook aan zal komen. Amen.