2019-07-31 Eissee, Umball und LucknerHaus

Vanmorgen al om half 8 aan het ontbijt. afgesproken om Bert, Wouter, Bram en Gert om 8 uur op te halen. Reisdoel van de dag is de Eisseehütte in het Timmeltal. Iedereen is er klaar voor en we scheuren de bult op, weer naar de parkeerplaats van Wallhorn/Bodenalm. Van daar gaat het gemütlich over de Fahrweg omhoog richting de Bodenalm. Daar stiefelen we langsop en door. Tegenwoordig is daar ook een ontsluitingsweg, het Timmeltal in. 

Dan slaan we rechtsaf omhoog het wandelpad op. Eerst een steil stuk met behoorlijke opstappen. Opvallend hoe stil het is bij deze "beklimming". Iedereen bewaart de energie voor later, als we groot zijn. De jongeheren gaan steady omhoog. Halverwege horen en zien we murmeltiere. Achterin het dal zit nog de klim naar de hut. Als we daar goed en wel aan zijn begonnen, lassen we een Jausen-pauze in. Broodjes, brie, schinkenspek, Buttermilch. Alles erbij! Weer verder... ik maak een fimpje van een jonge koe aan de wegrand die staat te grazen. Het is duidelijk te zien dat hij het gras niet afbijt of zo. Nee hij slaat zijn lange tong om een dot gras en trekt het dan los met zijn kop.

Bij de Eisseehütte lopen Bram en Gert verder een rondje linksom richting Eissee. Wouter en Bert komen bij de hut en gaan rechtsom richting Eissee. Ik heb geen zin in de Eissee en blijf in de hütte. Daar neem ik de oude Hüttenboeken door vanaf 1980, in de hoop bekende namen te zien. Maar dat was niet het geval. Ik ben hier destijds niet geweest. Leek me veel te ver.

De mannen zijn ruim 2 uur onderweg. De route bleek niet zo simpel te zijn. Eerlijk gezegd vind ik het op een gegeven moment ook wel spannend worden waar ze blijven... Er is geen Internet of WiFi. Maar dan komen de mannen ineens op het pad in beeld. Gelukkig maar... pfffff

Zij komen mee naar binnen. In het kader van "ken het gezicht" vraag ik Bram of hij de heer des huizes kent. "Neh",  zegt hij. En 4 hints verder weet hij het. Het is de man van de koek-en-zopie bij bij de skipiste van Prägraten. En ook hier is hij met "2 benen in 1 sok" oftewel niet al te vlot.

Na de nodige versterkingen voor de inwendige mens, gaan we weer op pad. Het is een beetje dichtgetrokken en het regent een beetje. Op een gegeven moment regent het toch zo veel dat we regenponchos en paraplus tevoorschijn halen. Maar na een half uurtje kunnen die weer opgeborgen worden. 

Op de terugweg steken we ff aan bij de Bodenalm voor een afzakkertje. Dit keer zonder bijlagen, ook geen bitterballen, he, Bram? Het is al laat op de dag. De boys, maar ik ook trouwens hadden gedacht dat we ook nog tijd om te chillen zouden hebben. Maar dat blijkt niet zo te zijn. Om een uur of 5 zet ik Gert af en even daarna Bert en de boys.

Harrie, Ma en Anne zijn naar het LucknerHaus geweest. Dat ligt in Kals en is het ouderlijk huis van Liesl, onze gastvrouw. Haar broer zwaait hier nu de scepter. Ze eten daar een hapje. In Kals zijn veel percelen bomen omgewaaid als lucifershoutjes. Er was storm in oktober. In de loop van de dag komen bergtoppen en gaan ze weer. De bewolking zo laag zorgt voor een bijzonder tafereel.

Op de terugweg zijn ze langs de apotheek gegaan. Anne is niet helemaal lekker. Op advies van de apotheek gaan ze langs bij een huisarts. Die luistert ff, neemt eea op en schrijft medicatie voor.

Rian en Henk en Wilma zijn naar de Islitzeralm geweest. Het was de bedoeling de koets te nemen maar die was net weg. Dus toen toch maar gelopen. Bij de IslitzerAlm gaan Rian en Wilma verder het Wasserschaupfad langs de Umbal watervallen op. Steeds van uitzichtspunt naar uitzichtspunt.

Vanavond zijn wij met Wilma, Henk en Wouter naar Gasthof Schwoaga geweest. Elke week hebben ze daar een programma met muzikanten. En eten natuurlijk. Nu zijn er de weteldberoemde Brunner Buam. Eén van de heren is nogal "bijzonder". Hij kijkt gek uit zijn ogen. Oorzaak weet ik niet, maar het is een raar gezicht...

Daarna nemen we een toetje of koffie of zo bij Annette-retteketette. Bert en Rian en Bram en ma zijn daar ook. Zij hebben thuis gegeten en hebben ook een toetje gehad.

HRG hebben bij Grossvenediger gegeten. "Lekker", aldus de lekkerbek van de familie.