2019-07-29 Aan de wandel

t Regent, t regent, de pannen worden nat... Het weer is niet zo denderend deze maandagochtend. Soms is het een beetje miezerregen, soms gaat het er wat steviger aan toe. Maar het zal in de loop van de morgen droog worden. Wij hebben rustig aan ontbeten. Bij ons aan tafel mensen uit Recklinghausen. De meneer is 65 jaar geleden hier in Prägraten geweest, altijd baas boven baas. Maar hij was er maar 1 x en wij tig keer. Ik krijg van Liesl "salbei-tee", dus een thee van salvia, heb ik opgezocht. Daar moet ik mee gorchelen. Nou dat heb ik later dapper gedaan, maar het leidde bij mij vooral tot kokhalzen. Ook slokken genomen, in de hoop dat dat zou helpen, maar ik merk er nog niet veel van.

Er gaat een groepje wandelen vandaag, Bert en Rian gaan met de jongens naar de Nilljoch-hütte en overnachten daar. Anne en Ma blijven rund-um-hause, althans dat was het plan. Rian gaat met Wilma en Henk boodschappen doen in Matrei. Bert en Wouter maken een ritje met de Burton en komen bij ons langs voor een bakkie koffie. Bert heeft bekijks met de Burton, Liesl roept hem van beneden en wil meer weten. Bert gaat ff babbelen en zelfs de motorkap gaat open. Dan vertrekken ze weer met veel egards (en herrie, haha). Als Rian terugkomt pakken ze de boel in, eten ze nog wat, heb ik begrepen en maken ze zich uit de voeten. Aan een foto te zien, waren zij op de Bodenalm en zijn zij vandaar doorgelopen naar de Nilljoch-hütte. Daar staat Bert ook al op de foto achter een pot bier, dus dat zit wel dik in orde. Naar verluidt heeft Rian 2 x een nederlaag geleden met Rummikub... Bert en Bram vonden dit heel belangrijke info, die de redacteur overneemt.

Wij zijn om een uur of 11 vertrokken voor een rondwandeling die vertrekt bij de Spar. HRG zijn vanaf hun onderkomen gelopen. Dat stuk hoeven zij straks niet meer, want het is onderdeel van de route. Het pad naast de Spar gaan wij omhoog. Dat is al meteen een steil stuk. Wilma heeft de nordic walking sticks van Anne. Eerst ff op maat maken. En dan krijgt ze in-de-bergen-loop-les van Harrie. Gelukkig doet ze braaf wat hij zegt :). Later krijgt Wilma het compliment dat ze leerbaar is (en dat op zekere leeftijd!) Maar de nieuwbakken bergwandelaars doen het goed. We lopen gemütlich door richting  Bobojach/Virgen. De weg gaat onderlangs de boerderij van Hatzer. afgelopen winter heb ik daar gelopen, maar dan andersom, richting Prägraten. Bij een bank houden we ff pauze. snijplank komt te voorschijn, brood, broodjes, vleeswaren (niet te weinig, zeg) en beleggen maar... mmm... Met volle maag weer verder. Het pad zakt af naar Bobojach. Zijn we ff het spoor van de route kwijt, maar ja, als je zo ongeveer weet waar je heen moet, dan kom je vanzelf weer op het spoor. Als de rest een plaspauze bij Gasthof Linder inlast, lopen Gert en ik door.

Na de 2e ronde lopen Wilma, Henk en ik door voor het laatste stuk naar huis. We lopen langs de Isel en Henk vraagt zich af waar dit water naar toe gaat. Harrie wist het niet. Donau/Zwarte Zee riep ik spontaan, voor 98% zeker. Toch maar ff opgezocht en het klopt! (https://nl.wikipedia.org/wiki/Drau). 100 punten voor de VVV-meneer.

Anne en Ma zijn naar de Islitzer Alm geweest. De paardentram omhoog genomen. Anne heeft een rondje gewandeld. Zij hebben daar genoten van een "grote en heel lekkere Apfelstrudel", zoals Ma het zei. De terugrit ging samen met een meneer uit München, een gast die het weer van ons heeft gewonnen (shit) want die komt hier sinds 1973 ELK JAAR. Tja, dat hebben wij dan weer niet. Oh, ja, hij komt ook op de verjaardagsparty langs, heeft ie gezegd, +5 man. De koetsier is heel aardig. Ze stappen niet uit waar ze ook zijn ingestapt, maar hij brengt Anne en Ma helemaal door naar boven, naar de parkeerplaats. Is dat service of niet ?

Na de wandeling doen Anne en ik een bakkie thee op bezoek bij Wilma, Henk en Ma. Daarna gaan wij naar de Hansenhof. Even de boel een beetje opruimen etc. Dan tegen zes uur gaan we weer terug naar hen. Wij gaan daar maccaroni koken. We besluiten te lopen en lopen bij de kerk even naar binnen. De kerk is open en er is verder helemaal niemand. Ik geloof dat dat bij ons niet meer kan. Onder het eten hebben we het over het tabernakel dat open is en waar je zo spullen uit weg zou kunnen pakken. Ik zie ook geen beveiliging of zo. Kennelijk kan dat hier nog.

Na het eten lopen Wilma, Henk en ik nog even naar de kerk. We lopen over het kerkhof en kijken even bij de graven van de dames Anna en Sanne Hatzer en van Anton Hatzer sr en zijn vrouw Felizitas. Als we teruglopen zie ik iemand in de buurt van het graf van Anna en Sanne aan een lamp de ruitjes schoonmaken. Ik zie hem wel kijken naar ons. Als wij dan richting kerkdeur lopen, loopt hij richting het graf van zijn vader en dan een blik van herkenning. "Du bist doch ein Hatzer, vraag ik". "Ja", zegt hij dan. Het blijkt Alois te zijn. Hij verzorgt twee keer in de week de graven van de familie en schoonfamilie. Een wandelende bron van informatie, haha... Anton is niet meer met Hilda samen. Hij heeft een vriendin en woont met zoon Bernd nog op de Taxerhof. Bernd heeft geen aspiratie voor de boerderij, dus hoe dat gaat als "einziger Sohn" is dus nog de vraag. Alois en Otto springen vaak bij nu zij gepensioneerd zijn. Antons vriendin werkt nu ook mee in de boerderij. Anton lijkt met bijna 60 nog geen zin te hebben in pensioen, zegt Alois. De kerk blijkt dicht te zijn, dus daarvoor had de wandeling geen succes. Maar voor de laatste Hatzer-roddels was het zeer succesvol. Ma hoort er van op tijdens een bakkie thee bij hen. En een mooie dag is weer ten einde.