13 Bye bye Sverige

Zo, ons Zweden avontuur in de vakantie zit erop. Ik ben zonder ID aan boord gekomen. Was nog wel even spannend. Anne zat achter stuur en de juffrouw van Stena vroeg wel om de passports. Toen Anne vertelde dat mijn knip weg was en dat we hem wel digitaal hadden fronste ze haar wenkbrauwen. Ik dacht dat ze iemand ging bellen en dacht oh jee... maar nee. Het leek haar een ingewikkeld verhaal en daar had ze geen zin in. We kregen onze boardingpasses en de stoelreserveringen en konden naar rij mezusenmezo. Pfoeh... blij. Ik vind dit soort dingen sowieso niks, laat staan nu ik geen ID heb. Voor maandag een afspraak gemaakt in Zevenaar een nieuwe te bestellen.

Doortje staat  'Open Air' aan boord van de Mecklenburg Vorpommern van Stena Line en wij zitten in onze gereserveerde ruststoelen. Het schip is een beetje gedateerd (de roeispanen zijn groen) en voor ons een doolhof. Niet alle liften gaan naar alle verdiepingen. En voor een liefhebber van kaartjes en plattegronden is het een regelrechte ramp dat er geen plattegrondjes zijn.... onderweg zie ik de Krijtrotsen van Møn (DK). Die hebben we ook al eens vanaf de vaste wal bezocht.

We hebben sinds het vertrek uit Lobith ruim 2800 km afgelegd. Het was een fantastische rondreis door een mooi land. Stockholm een mooie stad om te ontdekken. De wegen zijn ruim en dat is met een uit de kluiten gewassen Doortje heel prettig. Supermarkten hebben altijd parkeerruimte, ook altijd handig. De ICA was de favoriete supermarkt, omdat ze daar free Wifi hadden, handig voor het uploaden van de reisverhalen, maar vooral ook de foto's en filmpjes voor het blog.

We missen wel iets wat wij ook altijd leuk vinden. En dat is muziek en remmy-demmy van lokalo's. Een groot deel van de tour ging door niet zo toeristisch gebied. En dan is het 'erg rustig'. Maar zelfs in toeristische streken is er niet zo veel loos. Ik denk dat wij dat dus gewoon heel leuk vinden. Het is ook wel anders doordat we nu rondgetrokken zijn. Dan is de kans klein dat je op die ene avond dat je ergens bent, er een evenement wordt georganiseerd. Als je ergens 2 weken bent is dat een ander verhaal...

Als we van de boot afkomen, laten we Doortje al vast weer aan de snelweg wennen. We geven ff gas. Voor Lübeck gaan we eraf naar het zuiden richting Ratzeburg en Lauenburg. Ook ooit al eens geweest... met Hans? Kweenie meer... waarom maken we toch al die reizen als we er ook veel van vergeten?

We volgen de Deutsche Ferienstrasse Alpen-Ostsee. Op internet staat al dat die niet meer wordt onderhouden. Hij is ook niet meer bewegwijzerd. Een overblijfsel uit een tijd dat er nog van die bewegwijzerde autoroutes waren. Misschien hadden ze die om kunnen bouwen naar Camperroutes...?

In Ratzeburg lopen we de stad in. Het heeft een Dom annex klooster en ligt op een eiland. Het is een bijzonder gebouw. We zijn daar ook in de Petrikirche geweest. Heel mooi van binnen met een aparte opstelling (de kansel aan de lange kant) en een bijzondere, witte kansel. In onze verbeelding zien we hier zo opnamen voor de Muppetshow gemaakt worden. Die mennekes pruttelend op deze kansel. Aan het meer in Ratzeburg drinken we een bakkie koffie. Lopen over water is al eens gepresteerd, maar hier zien we fietsen op het water. Nee, niet waterfietsen... dat is wat anders! Kijk zelf maar op de foto!

Dan gaan we naar Mölln. Daar vinden we een stellplatz waar je gewoon een parkeerkaartje van 7 euro moet trekken en dan heb je er ook stroom. En als je niet betaalt heb je gratis stroom? Ja klopt en gezeik als ze op de tickets controleren. Hoe simpel kan het zijn?

We hadden ons voorgenomen op deze laatste dagen in Duitsland nog wel een schnitzel te scoren en dat is ons in Mölln goed gelukt... leuke tent, leuke bediening en hij was mmmm....

Waar kennen we Mölln van? Natuurlijk Tijl (of hier Till) Uilenspiegel overleed in deze stad... wie weet dat nou niet? Jaarlijks worden hier zelfs Till Eulenspiegel Festspiele gehouden. 

Donderdagmorgen halen we de fietsen van de drager en fietsen we een leuke ronde. Een stuk door het bos en naar een meer... dat meer hebben we nooit gezien maar veel andere dingen wel. 

Op het plein bij de kerk staat een beeld van meneer Eulenspiegel. Als je zijn duim en teen vastpakt, brengt je dat heel veel geluk.... en dat kunnen we de komende tijd wel gebruiken...

Dan roepen we Doortje weer in actie. Eerst gaan we nog naar een sani-station dat bij de camperplaatsen aangekondigd staat. We willen grijs water kwijt, schoon water innemen en de toiletcassette ledigen. Kunnen we fris en fruitig weer op pad en evt staan op een plaats zonder faciliteiten als we dat willen...

Onderweg tegenover Lauenburg aan de Elbe is er een keer een theepauze ingelast. Mooi zicht op de brug over de Elbe en de sluizen in het Elbe-Lübeck kanaal en de oude binnenstad.

We rijden door golvend landschap met gouden akkers, heel afwisselend, en komen in het gebied dat Lüneburger Heide heet. Ooit zijn we hier vanuit een CenterParc huisje doorheen gecrosd en hebben we kennisgemaakt met de Ole müllern Schün, dat is een Bauerncafé waar ze heeeeeerlijk gebak serveren van groot formaat. We zijn er na die eerste keer al een paar keer geweest. Echt heeeeerlijk en een leuke entourage. We nemen een stuk ZitronenYoghurt Torte en een stuk Chokoladetorte. We proeven ook van elkaar. Daarna rijden we naar Bergen. We komen op een camper stellplatz terecht. Hier wordt een sanistation aangelegd, maar dat is nog niet klaar. Duurt ook wel lang dan. En dat klopt wel als Anne leest dat ze half mei aankondigen dat ze 1 maand aan het werk zijn. Nou, er is dus nog geen electra. Maar we mogen gratis staan, aldus de dame van de Vvv die ons te woord staat. We staan er moederziel alleen, lekker rustig. We eten ons galgemaal en lezen de boeken uit. 

We zijn aan noord van alle gemakken voorzien. Maar feit is dat als je de  aan hebt gezet en weer het knopje omzet, dat je m dan weer uitzet. Zo komt het dat ik, waarom ik nou weer?, onder een half koude douche stod. Ik noem verder geen namen...

Vrijdagmorgen zijn we op tijd wakker. Ik loop naar een bakker en haal broodjes... mjam... Dan gaan we op pad. We bezoeken de Gedenkstätte Bergen Belsen op de plek waar dat concentratiekamp was. Het is indrukwekkend om daar rond te lopen. Een paar gedenkstenen vallen op. Die van Anne en Margot Frank natuurlijk en die voor Dikke Jan roept zelfs een glimlach op.

Ter hoogte van Bad Oeyenhausen (moment om niet te vergeten!) op de snelweg worden we gebeld door de makelaar... in overleg met hem besluiten we in te gaan op het bod dat op ons huis is gedaan. Dus Dorpsdijk 9 is mondeling verkocht. Natuurlijk voorbehoud financiering en 3 dagen bedenktijd nog... vrijdag de 13e en het 13e verhaaltje... hoezo bijgeloof. Die Tijl Uilenspiegel toch...

De thuisruis gaat verder met de nodige felicitatie-appjes voor de huisverkoop... altijd leuk. We hebben de route goed gekozen want verder geen oponthoud...

Dit was t laatste verslagje van onze reis. Dus ma, je zult weer aan je sok moeten breien of een boodschappentas haken tijdens de koffie. Geen verhalen en foto's meer van ons. 

Bedankt voor jullie commentaren en opmerkingen. t Was leuk om te doen... nu op naar huis voor de laatste 30 kms...