10 De postbode

7 juli 2018 - Östra Ed, Zweden

Donderdagmiddag viel ons oog op een tour met een postboot door de archipel van Östergotland. Op maandag, woensdag en vrijdag vaart hij langs verschillende eilanden om daar de krant, post en naar wij later zien ook boodschappen af te leveren. Dat lijkt ons leuk om te gaan doen. Eerst naar Mem en dan bij Fyrudden aan boord als postbode.

We gaan naar Mem (nee, hait is thuisgebleven). Wat daar voor belangrijks is? Daar is het begin (of het einde) van het Götakanaal. Hier gaan de schepen de eerste sluis in in de verbinding tussen de Oostzee en het Kattegat bij Göteborg. Wel leuk om deze sluis ook te zien.

Van Mem zetten wij koers naar de haven van Fyrudden. Hier pakken wij de routebeschrijving naar het zuiden van Womo weer op. Maar we rijden het stuk naar deze dagbestemming door. Want om 1100 uur vertrekt Gerrit de postduif.

Als we daar aankomen is het best druk in de haven. Er gaan ook andere rondvaarten door het scherenlandschap. Dan komt er een boot aanvaren en dat blijkt de postboot te zijn. Hij komt sportief aanvaren. Het is nog een beetje ellebogenwerk voor een aantal wachtenden om aan boord te komen. En wel grappig dat diegenen bij navragen op de verkeerde boot blijken te zitten en met de staart tussen de benen weer verdwijnen. We kunnen niet om 11 uur vertrekken vertelt de schipper want hij moet nog wachten op de ICA met bestelde boodschappen van eilanders. Maar wachten is voor de schipper niet erg. Hij babbelt rustig door als hij aan boord met iemand in gesprek is. Ook als er op het eiland iemand staat te wachten om boodschappen of zo aan te pakken.

De schipper vindt het duidelijk ook leuk om korte bochten met hoge snelheid te maken. En het wordt aan boord ook gewaardeerd!

Als hij aan komt varen legt hij het schip met de neus tegen een steiger aan. Hij zet het schip op standby en stapt doodleuk zelf op het steiger om postbode te spelen. Hij is ook niet te beroerd om een praatje te maken met een eilandbewoner, nee hoor, je maakt Jansen uut Olburgen' (ja ik weet dat die een brommer had en geen boot in t kanaal) de pis niet lauw. De boeg komt mooi uit het water als Knut Knutson een peutje gas d'r bie geeft.

Het is een fantastische tour (de blauwe route op het kaartje)... toch zeker een hoogtepunt. We kunnen naar huis hihi. Kijk zelf naar de vele fotos en filmpjes  die we hebben geschoten.

Onderweg, zo'n beetje halverwege, krijgen we op het eiland Harstena een uur de tijd om het eiland te verkennen. En wat doen wij? We lopen linea recta naar een bageri. En wat zien we, behalve koffie en lekkers? Bij de bakker 'voor de deur' ligt een rustig stuk water met prachtige, RODE waterlelies, waar we een poos terug naar op zoek waren en er minder dan tien zagen... hier zijn het er velen... honderden? Nog meer?

Na de boottrip rijden we weer verder aan de hand van de Womo route. We komen terecht bij de kerk van Östra Ed op de parkeerplaats naast onze lieve heer zelf.

Zaterdagmorgen hebben we iets nieuws: we worden wakker met een beetje regen. We slingeren Doortje weer aan en trekken verder. Door heuvelachtig en heel droog landschap. Af en toe lijken de berken wel in herfstsfeer, zeker nu het ook nog een beetje regent. In Västervik boeken we de veerboot terug. We nemen woensdag de 11e de Stenaline van Trelleborg naar Rostock. De route hetzelfde maar een andere reder, gewoon vanwege de prijs...

Foto’s

1 Reactie

  1. Harrie:
    7 juli 2018
    K'wist niet dat Janssen ook Zweeds kon.... Vaarbewijs tussen Olburgen en Dieren gehaald zeker...
    Leuk hoor!
    Straks wel goed kijken of alle Engeland stickers van de Kempert af zijn!
    Tenzij je denkt dat de Zwøden zelf de wedstrijd straks gaan winnen!!!
    Echte zeebenen als jullie straks terug zijn.
    Ik heb effe snel die goedkope rederij opgezocht en gelezen dat je zelf de kleur van de peddels mag kiezen....
    Have fun bij de game straks.
    Gr Harrie.