2018-02-15 Nog meer Gries...

Vandaag heb ik gemerkt dat ik wel hele trouwe fans heb. Fans die helemaal van de leg zijn als het blog niet online is. Om kwart voor 8 kwam er een appje van Rian, kalm an en rap een bietje, het blog staat niet online. In Soeren heb ik het hele ochtendritueel ontregeld! Wat een invloed je dan toch hebt he.. Hopelijk zijn ze daar toch de dag doorgekomen met een nieuw bed en bureau geloof ik voor Wouter en ook nog een eet-deet met Anne bij de Harmonie. Zij vermaken zich ook allemaal prima, we hoeven geen medelijden met hen te hebben en dat hebben we dus ook niet.

Over Gries gesproken... die Griessnockerlsuppe van gisteren verbasterde al gauw naar Griesmokkelsoepje en toen moesten wij toch vooral aan de koosnaam voor Rian denken. Jammer dat Harrie zich op de vlakte hield... Die heeft de prijs (een volledig verzorgde reis naar de Algarve) dus niet gewonnen.

Wij gaan alle drie weer op de alpinenski's. We hoeven niet om 10 uur klokslag bij de les te zijn want we hebben de tijd aan onszelf. Maar goed, Speedy Gonzales moet naar zijn nieuwe skimaatje (hoe heet hij ook al weer, Bram?), een jongen uit Cuyk. "Ik heb wel 10 keer zijn naam gevraagd, zei Bram, het was zo'n ongewone, dat ik hem niet goed kon onthouden... maar nu weet hij hem nog (maar ik niet). Ik doe nog ff een mailtje de deur uit voor mijn "werk". "Zit ie meer dan 20 jaar in het gemeentehuis, doet ie niks en nu ineens in de vakantie gaat hij werken", aldus Bram. Ik laat het maar even voor wat het is.

We skiën de hele ochtend. Ik ga nogal eens met de Bichllift, de heren blijven beneden en gaan met de Dorflift, nee ik zeg niks... Zij nemen de bukelpiste, de slalommen en gaan door de wokkel. Ik vlieg gewoon al slalommend naar beneden... ahum... Bert en ik pauzeren een paar keer. Bram niet, die heeft geen tijd en skiet lustig door met zijn maatje.

Om half 3 stap ik van de ski's af. Ik loop naar de Hansenhof en fris me lekker op. Ik schrijf al vast aan het verhaal en upload al vast wat foto's. Om een uur of 3 appt Bert dat mijn skileraar, Christoph, met een parachute op zijn rug gaat skiën. En op sommige stukken vliegt hij dan ook door de lucht. Ik kan het vanaf het zijbalkon van de Hansenhof zien en schiet ook een paar foto's. De juffrouw van de fotoredactie heeft er op afstand een kring omheen gezet (de techniek staat voor niks) en de foto geupload.

Om een uur of 5 lopen we richting Gries, het Freizeitzentrum. Daar is sinds afgelopen september een bouldingruimte gemaakt. Dat zijn dus eigenlijk klimwanden. We drinken er wat en regelen schoenen, want het blijkt dat je er ook speciale schoenen voor nodig hebt. De schoenen die we aangereikt krijgen zijn te klein. Voor Bram hebben ze wel een maat groter voor mij niet. Ik doe een eerste poging met de grote tenen dubbelgeklapt in de schoenen... Maar dan doet het zo zeer, dat ik ze maar gauw weer uittrek. Maar Bram en ik redden het allebei wel tot bovenin het gebouw.

De kaart van Café Bar Lounge Gries stelt niet veel voor. We nemen alle drie een bord patat. Een kat gaat er met onze maag niet vandoor, dat dan weer niet. Na deze strakke bouldingactie gaan wij het rondje van de verlichte langlaufloipe lopen. Daarna komen we langs de ijsbaan, waar eerder al ijsmeester Kroes bezig was om het ijs te prepareren. We zien dat er een training is en kijken er een poosje toe. Het is een snelle sport met snelle bewegingen. De goalies zitten heftig ingepakt en kunnen zich zo te zien niet lekker vrij bewegen. Maar ja, dat zij dat nodig hebben, is ook wel duidelijk, tjonge wat gaan die vliegende schijven hard zeg! Leuk om dit ff gezien te hebben, maar het zal onze sport niet worden.

Daarna lopen we van beneden weer naar boven naar het dorp. We gaan meteen door naar de slaapkamers, want in de stube viert Matthias zijn verjaardag.